Grudzień w tradycji chrześcijańskiej jest miesiącem świąt Bożego Narodzenia, którym to towarzyszą rozmaite obrzędy i zwyczaje. Jeden z nich to przystrojona przeróżnymi ozdobami choinka. Najczęściej jest nią znany wszystkim świerk pospolity (Picea abies). Jednak coraz śmielej stosuje się jodłę, sosnę zwyczajną czy świerk kłujący w odmianie sinej, nazywany nieprawidłowo świerkiem srebrnym lub srebrzystym (takiego świerka nie ma w ogóle). Piękną choinką rosnącą w pojemniku jest też świerk serbski. Po spełnieniu funkcji choinki umieszcza się go w jasnym pomieszczeniu o temperaturze ok. 5ºC i podlewa, a po połowie maja, gdy minie obawa silniejszych nocnych przymrozków, sadzi do ogrodu.

Endemit i relikt
Świerk serbski Picea omorika należy do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Omorika to bośniacka nazwa ludowa tego gatunku świerka. W stanie naturalnym występuje na powierzchni zaledwie 60 ha nad rzeką Driną, na granicy Bośni i Serbii. Jest endemitem (nigdzie więcej nie pojawia się dziko) i reliktem trzeciorzędowym (w trzeciorzędzie zajmował znacznie większy areał, ale po okresie lodowcowym przetrwał tylko w tej małej enklawie). Rośnie tam na wapiennych, trudno dostępnych skałach, najliczniej występuje na wysokości 900-1000 m n.p.m., przeważnie na wystawie północnej i północno-wschodniej, gdzie latem jest chłodno, wilgotno i dłu...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?