Tawuły na wiosnę

Stałym elementem wiosennego krajobrazu miasta są obsypane białymi kwiatami tawuły. Są pospolite, wszechobecne, ale niezawodne. Nie mają wielkich wymagań glebowych, tolerują niezbyt zasobne gleby o lekko alkalicznym lub lekko kwaśnym odczynie. Lubią stanowiska słoneczne i półcieniste. Dobrze znoszą suszę i są odporne na zanieczyszczenia, co jest ich podstawową zaletą w warunkach miejskich. Bardzo rzadko ulegają ujemnym temperaturom. Kwitną obficie niezależnie od warunków i pogody. Są tak urzekające, że zwracają uwagę nawet najbardziej odpornych na wdzięki przyrody. Niepostrzeżenie stały się symbolem wiosny. Warto poświęcić im trochę uwagi, zwłaszcza że wśród znanych powszechnie są także mało popularne, a cenne odmiany.

Jeden z najlepszych i najobficiej kwitnących krzewów wiosennych o białych kwiatach. Kwiaty te zebrane są w płaskie kwiatostany i ułożone wzdłuż całej długości ubiegłorocznych pędów. Pojawiają się na roślinie przed rozwojem liści, w kwietniu. Łukowato przewieszające się pędy, tworzą szeroki, gęsty krzew do 1,5 m szerokości i wysokości. Tawuła ta nie ma szczególnych wymagań i nadaje się na wszystkie gleby ogrodowe. Preferuje stanowiska słoneczne. Świetnie wygląda w zestawieniu z krzewami o podobnym terminie kwitnienia, z kwitnącymi wiosennymi bylinami czy kwiatami cebulowymi. Po kwitnieniu można przycinać młodsze pędy. Najstarsze, słabo kwitnące, należy wycinać u podstawy.