Najbardziej charakterystyczny dla pozwolenia zintegrowanego wymóg, odróżniający je od pozwoleń sektorowych, wprowadza art. 204. Według niego instalacje wymagające pozwolenia zintegrowanego powinny spełniać warunki wynikające z najlepszej dostępnej techniki. Zaś emisje powodowane przez te instalacje muszą się mieścić w granicach specjalnie określonego dla nich standardu emisyjnego, zwanego „granicznymi wielkościami emisyjnymi”. W ten sposób do polskiego ustawodawstwa wprowadzona została jedna z ważniejszych zasad, nazywana zasadą BAT (best available techniques).

Definicja BAT

Pojęcie najlepszych dostępnych technik zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 10. Wiąże się ono głównie z problemem prawnego, możliwie precyzyjnego, ale równocześnie i abstrakcyjnego określenia wymogów „jakości” działań ochronnych. Nie sprawia to kłopotów w sytuacji, gdy można w sposób precyzyjny opisać wymogi, jakie powinny spełniać konkretne działania. W praktyce jednak taki sposób regulacji jest rzadko spotykany, przede wszystkim ze względu na różnorodność możliwych działań i wiążącą się z tym kazuistykę przepisów. Próbuje się raczej konstruować wymogi opisane w sposób ogólny, właśnie za pomocą tzw. koncepcji BAT lub BATNEEC. Wymagania tego rodzaju są w prawie polskim nowością.
Pod względem konstrukcyjnym definicja zawarta w art. 3 pkt 10 P.o.ś. składa się z dwóch części, które należy interpretować łącznie. W części pierwszej wskazano główn...