Ze względu na duże skupienie przemysłu w obrębie kanałów portowych osady denne z tego rejonu charakteryzują się wysokimi stężeniami pierwiastków śladowych. W celu utrzymania bezpieczeństwa nawigacyjnego portu należy regularnie usuwać nagromadzone namuły (zwane urobkiem czerpalnym) i składować je na wyznaczonych do tego celu obszarach (na lądzie lub w morzu). W przypadku obszarów morskich miejsca te zwane są klapowiskami.

Zgodnie z wytycznymi HELCOM-u1, składowany na klapowisku osad nie może ulegać zmianom pod względem chemicznym ani przyczyniać się do pogorszenia jakości otwartych wód morskich. W Polsce takie zasady obowiązywały do 1 stycznia 2003 r. i zostały ujęte w Zarządzeniu Porządkowym Dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni z 1 czerwca 1996 r.2. Instrukcje HELCOM-u zalecały oznaczanie tylko całkowitej zawartości metali w osadach dennych we frakcji poniżej 2 mm3. Brak kwestii regulującej postępowanie z labilną formą metali śladowych uzupełniono 16 kwietnia 2002 r. w Rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie rodzajów oraz stężeń substancji, które powodują, że urobek jest zanieczyszczony4. Zgodnie z obowiązującą ustawą, stężenia substancji toksycznych zaleca się oznaczać w formie labilnej we frakcji o uziarnieniu mniejszym niż 2 mm.

Rejon badań
Badania obejmowały osady pobrane z następujących nabrzeży przeładunkowych Portu Gdańskiego: Nabrzeże Wiślane (przeładunek drobnicy, elewator zbożowy i...