Cmentarze to prawie miasta, żyjące nieco innym rytmem niż aglomeracje, ale mające podobne potrzeby. Należą do nich sieci wodociągowe i kanalizacyjne, sieci gazowe, elektryczne, drogownictwo, wywóz odpadów i nieczystości.

Cmentarze to nie tylko pamięć o tych, którzy odeszli, to także dzieła sztuki architektonicznej, rzeźbiarskiej i florystycznej. Nie ma przesady w powiedzeniu, że cmentarze są bardziej dla żywych niż dla umarłych. Zachowanie tych zabytków dla potomnych wymaga jednak stałej troski: remontów, prac porządkowych i naprawczych. Zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań gminy. Stąd zakładanie i rozszerzanie cmentarzy komunalnych jest zadaniem własnym gminy. O założeniu lub rozszerzeniu cmentarza komunalnego decyduje rada gminy, a w miastach na prawach powiatu – rada miasta, po uzyskaniu zgody właściwego inspektora sanitarnego. Podobnie o założeniu i rozszerzeniu cmentarza wyznaniowego decydują właściwe władze kościelne. Cmentarze komunalne zakłada się na gruntach komunalnych. Teren pod cmentarz wyznaniowy może być własnością kościołów lub związków wyznaniowych. Grunty, stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego na cmentarze, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste albo sprzedane kościelnym osobom prawnym na ich wniosek. Ponieważ zakładani...