Przepisy kodeksu cywilnego a normy ustawowe

Zgodnie z wyrażoną w art. 3531 k.c. zasadą swobody umów, strony, zawierając umowę, mogą ułożyć stosunek prawny wg swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Duże ograniczenia w zakresie tej swobody wprowadziła ustawa z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (DzU nr 19, poz. 177).


Zatem, jeżeli jedną ze stron kontraktu jest podmiot zobligowany do stosowania wymienionego aktu prawnego, swoboda stron w zakresie kształtowania warunków umowy jest bardzo ograniczona, a jeżeli chodzi o wykonawcę – czasami wręcz wyłączona. Obowiązkiem zamawiającego jest bowiem określenie co najmniej istotnych postanowień przyszłej umowy w SIWZ. Może on także narzucić w SIWZ wzór umowy określający większość jej postanowień (pozostawiając jedynie miejsce na wpisanie danych z oferty najkorzystniejszej).
Umowa w sprawie zamówienia publicznego powinna być zawarta na czas oznaczony. Od tej zasady ustawa przewiduje pewne wyjątki (art. 143), a mianowicie na czas nieoznaczony może być zawierana umowa, której przedmiotem są dostawy np. wody lub odprowadzanie ścieków za pomocą sieci wod-kan, dostawy gazu z sieci gazowej i ciepła z sieci ciepłowniczej. W przypadku umów, których przedmiotem są świadczenia ciągłe lub okresowe przekraczające trzy lata, wymagana jest zgoda prezesa UZP (wyjątki określone zostały w art. 142 ust....