W ramach przewidywanych zmian w systemie zamówień publicznych omawiamy projekt nowelizacji ustawy o partnerstwie publicznym, której sprawne funkcjonowanie jest niezbędne dla realizacji nowych wyzwań, jakie niesie za sobą unijna perspektywa finansowa na lata 2014-2020. O tym, że ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym (PPP) posiada niedostatki, pisaliśmy obszernie w ostatnim wydaniu, komentując powody, dla których należałoby dokonać niezbędnych poprawek.

Omawiana Ustawa z 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (DzU z 2009 r. nr 19, poz. 100, z późn. zm.) funkcjonuje w polskim porządku prawnym i na jej podstawie podpisano ponad 40 umów o partnerstwie publiczno-prywatnym, koncesji na roboty budowlane oraz koncesji na usługi. Jednakże nie obyło się bez czasochłonnych kłopotów spowodowanych wnioskami o interpretację przepisów.

Umożliwić interwencję

Omawiane poprzednio przedterminowe rozwiązanie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym to krok ostateczny, gdy zawiodą inne środki zaradcze, jakie mogą stosować partnerzy podczas trwania umowy.

W istocie po stronie prywatnej ostateczne ryzyko ewentualnego niepowodzenia przedsięwzięcia ponosi instytucja finansująca, która stosuje wiele różnych środków i instrumentów ograniczających ryzyko transakcji.

W przedsięwzięciach wdrażanych w trybie partnerstwa publiczno-prywatnego mamy najczęściej do czynienia z wieloletnimi umowami kredyto...