Amerykańskie stowarzyszenie ASCE jest wydawcą książek oraz magazynów naukowo-technicznych, takich jak „Journal of Hydraulic Engineering”, „Journal of Water Resources Planning and Management”, „Journal of Environmental Engineering”, „Journal of Infrastructure Systems”, „Journal of Management in Engineering” oraz Journal e-AWWA (www.awwa.org). Aby przybliżyć istotne dla branży problemy naukowe, publikowane na łamach książek oraz pism ASCE, prezentujemy ich streszczenia. Opracowania pochodzą z internetowej bazy danych www.pubs.asce.org/cedbsrch.html (red.).

 
A. Nafi, Y. Kleiner: Harmonogram wymiany rur wodociągowych z uwzględnieniem odległości infrastruktury i ekonomii skali
Większość dotychczasowych prac badawczych poświęcona była opracowaniu optymalnych strategii naprawy i/lub wymiany rur wodociągowych. Zaproponowana została metoda wydajnego harmonogramowania wymiany odcinków rurociągów w krótko- i średnioterminowym predefiniowanym okresie planowania oraz poddana modyfikacjom uwzględniającym różne ograniczenia budżetowe. Metoda ma także odniesienie do ekonomii skali, jak również harmonizacji z innymi pracami. Zastosowany został wielokryterialny algorytm genetyczny jako narzędzie, którego zadaniem było wyszukiwanie znacznych przestrzeni rozwiązań kombinatorycznych, składających się z różnych kombinacji harmonogramów wymiany rur.
„Journal of Water Resources Planning and Management”, tom 136 (wrzesień/październik 2010)
 
W. Wu, H.R. Maier, i A.R. Simpson: Jednokryterialna versus wielokryterialna optymalizacja systemów dystrybucji wody uwzględniająca emisję gazów cieplarnianych w kontekście opodatkowania emisji CO2
Wcześniejsze badania ukazały kompromis pomiędzy współzawodniczącymi celami minimalizowania kosztów i emisji gazów cieplarnianych (ang. GHG) w optymalizacji systemów dystrybucji wody. Jednakże po wprowadzeniu systemu handlu pozwoleniami na emisję, emisje gazów powodujących powstawanie efektu cieplarnianego najpewniej zostaną wycenione na określonym poziomie. Z tego też powodu emisjom gazów cieplarnianych można przypisać określoną wartość, co umożliwia zastosowanie metody optymalizacji jednokryterialnej. Taka sytuacja powoduje pojawianie się wątpliwości, czy wprowadzenie opłat za emisje w warunkach systemu handlu emisjami uczyni zastosowanie metody optymalizacji wielokryterialnej podejściem przestarzałym albo czy taka metoda pozwoli na gromadzenie dodatkowych informacji, które są przydatne w kontekście procesów decyzyjnych. Wyniki procesu optymalizacji otrzymano po analizie dwóch przypadków, za każdym razem korzystając z metody jedno- i wielokryterialnej. Analizy dowiodły, że metoda jednokryterialna skutkuje stratą informacji na temat zamiany dwóch celów. W przeciwieństwie do niej metoda wielokryterialna dostarcza osobom podejmującym decyzje więcej informacji na temat kompromisu między dwoma celami nadrzędnymi. Wniosek z badań skłania do uznania metody wielokryterialnej za rekomendowaną w przypadku optymalizacji systemów dystrybucji wody włączającą do analizy emisje gazów cieplarnianych w kontekście opłat.
„Journal of Water Resources Planning and Management”, tom 136 (wrzesień/październik 2010)
 
R.M. Neupauer, M.K. Records, W.H. Ashwood: Wsteczne modelowanie prawdopodobieństwa w celu identyfikacji źródeł kontaminantu w systemach dystrybucji wody
Kiedy do systemu dystrybucji wody zostanie wpuszczony czynnik chemiczny lub biologiczny, czujniki rozmieszczone w różnych miejscach systemu rurociągów mogą go wykryć i pomóc określić, gdzie się przemieszcza. Aby zminimalizować negatywny wpływ uwolnionego czynnika, konieczne jest scharakteryzowanie jego źródła, by ustalić rozmiar kontaminacji i rozpocząć działania mające na celu poprawę sytuacji w zanieczyszczonej części sieci. W pracy prezentowane są wsteczne modelowanie prawdopodobieństwa, które wykorzystuje dane zebrane przez czujniki w celu opracowania funkcji gęstości prawdopodobieństwa opisujących dowolny czas w przeszłości, w którym zaobserwowane zanieczyszczenie znajdowało się w określonym stadium wzrostu. Funkcje gęstości prawdopodobieństwa można wykorzystać do identyfikacji węzła i czasu, w którym kontaminant dostał się do systemu. Metoda ta została opracowana w warunkach stałego przepływu dla pojedynczego, chwilowego źródła zanieczyszczenia. Wykorzystując hipotetyczny system dystrybucji wody oraz scenariusz zanieczyszczenia, udowodniono, że modelowanie wsteczne jest wydajnym i skutecznym narzędziem identyfikacji węzła źródłowego i czasu zanieczyszczenia.
„Journal of Water Resources Planning and Management”, tom 136 (wrzesień/październik 2010)
Opracowanie: redakcja