Wodór – nośnik bioenergii Cz. III
Reforming produktów pirolizy i gazyfikacji
Dzisiejsze technologie produkcji H2 opierają się głównie na katalitycznym reformingu parowym prostych węglowodorów (metan, gaz ziemny) przy zastosowaniu katalizatorów stałych, będących różnymi modyfikacjami stosunkowo dobrze poznanego i dotychczas szeroko przebadanego katalizatora niklowego, których odporność i trwałość gwarantuje nieprzerwaną pracę przez tysiące godzin.
Konwersja tych surowców osiąga przeciętnie wartość ok. 50%, co odpowiada wytwarzaniu ok. (typowo) 200 g H2 na kilogram katalizatora na godzinę. Otrzymywanie H2 na tym poziomie wydajności powoduje, iż koszty jego produkcji są dwu- lub trzykrotnie wyższe niż w przypadku bezpośredniego stosowania dla celów energetycznych gazu ziemnego. Niemniej, biorąc pod uwagę zróżnicowane koszty transportu i dystrybucji naturalnego gazu ziemnego (przy bezpośredniej dostępności lokalnej biomasy), a także pożądanego stopnia czystości otrzymywanego H2, koszty względne produkcji obu nośników energii zmieniają się w dość szerokim zakresie, miejscami będąc konkurencyjnymi ekonomicznie1.
Reforming w gazyfikacji biomasy
Ideę reformingu zastosowano również dla celowej modyfikacji składu produktów gazowych wytwarzanych w procesach gazyfikacji (pirolitycznej) biomasy. Zagadnienie to jest szczególnie istotne z punktu widzenia możliwości elastycznego (decydujący wpływ katalizatora) kierowania se...
Dzisiejsze technologie produkcji H2 opierają się głównie na katalitycznym reformingu parowym prostych węglowodorów (metan, gaz ziemny) przy zastosowaniu katalizatorów stałych, będących różnymi modyfikacjami stosunkowo dobrze poznanego i dotychczas szeroko przebadanego katalizatora niklowego, których odporność i trwałość gwarantuje nieprzerwaną pracę przez tysiące godzin.
Konwersja tych surowców osiąga przeciętnie wartość ok. 50%, co odpowiada wytwarzaniu ok. (typowo) 200 g H2 na kilogram katalizatora na godzinę. Otrzymywanie H2 na tym poziomie wydajności powoduje, iż koszty jego produkcji są dwu- lub trzykrotnie wyższe niż w przypadku bezpośredniego stosowania dla celów energetycznych gazu ziemnego. Niemniej, biorąc pod uwagę zróżnicowane koszty transportu i dystrybucji naturalnego gazu ziemnego (przy bezpośredniej dostępności lokalnej biomasy), a także pożądanego stopnia czystości otrzymywanego H2, koszty względne produkcji obu nośników energii zmieniają się w dość szerokim zakresie, miejscami będąc konkurencyjnymi ekonomicznie1.
Reforming w gazyfikacji biomasy
Ideę reformingu zastosowano również dla celowej modyfikacji składu produktów gazowych wytwarzanych w procesach gazyfikacji (pirolitycznej) biomasy. Zagadnienie to jest szczególnie istotne z punktu widzenia możliwości elastycznego (decydujący wpływ katalizatora) kierowania se...
