Organizacje ekologiczne uzyskały większe uprawnienia w postępowaniach związanych z uzyskiwaniem zezwoleń na inwestycję. Znowelizowane przepisy nie grzeszą jednak nadzwyczajną precyzją i jasnością. 

Stosunkowo niedawno, bo 13 maja br., zaczęła obowiązywać nowelizacja Ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. DzU z 2021 r. poz. 247, z późn. zm.; dalej jako ustawa d.u.o.ś.). Dokonano tego zmianą ustawy z 30 marca 2021 r. (DzU z 2021 r. poz. 784; dalej jako ustawa nowelizująca z marca 2021 r.). Przyczyną nowelizacji były w pierwszym rzędzie zarzuty niepełnej transpozycji do polskiego prawa wewnętrznego wymagań związanych z możliwością oceny przez niezależny organ sądowy sposobów uwzględnienia wniosków wynikających z przeprowadzonej oceny oddziaływania na środowisko, zawartych w decyzjach zezwalających na realizację inwestycji, czyli wymagań wynikających z dyrektywy 2011/92 (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko – t.j. Dz. Urz. UE L z 2012 r. nr 26, str. 1, z późn. zm.; dalej jako dyrektywa ...