Łącznie artykułów: 8.
Trwa cykl bezpłatnych webinarów poświęconych standardom i dobrym praktykom zwiększania bioróżnorodności i budowania odporności na zmianę klimatu w miastach, które realizuje redakcja "Zieleni Miejskiej" we współpracy z Fundacją Sendzimira. Przed nami spotkanie online dotyczące czwartej przyrody i rodzimych gatunków roślin.
Uciekamy od gospodarki liniowej, bazującej na ciągłym wzroście i powiększającym się zużyciu surowców oraz wolumenu odpadów. Model cyrkularny, czyli inaczej gospodarka o obiegu zamkniętym, to droga którą musimy podążać. Również w odniesieniu do zarządzania miejskimi terenami zieleni. Co warto wiedzieć? Odpowiedź na to pytanie padnie w ramach szkolenia online miesięcznika "Zieleń Miejska", które już 22 lutego.
To co, obalamy te mity? Mity o tym, że architektura krajobrazu w obecnym systemie procesów inwestycyjnych jest „cacy”. Cieszę się z tego numeru „Zieleni Miejskiej”. Nareszcie. Tyle lat mielenia na wykładach i webinariach, że gospodarka cyrkularna, że zmiany klimatu, że zarastanie i krzaki… Teraz mam nadzieję, że ktoś z Państwa to przeczyta.
O tym, że gdyby w niektórych dziedzinach naszego życia nie było polityki, byłoby zdecydowanie lepiej, wie każdy. O tym, że polityki w naszym kraju jest za dużo wszędzie, wie już trochę mniej osób.
Gdyby porównać całą kulę ziemską do piłki nożnej, to sama woda na Ziemi byłaby piłką do tenisa. Natomiast objętość wody pitnej w tych proporcjach przypominałaby pestkę wiśni. To tylko kilka ciekawostek, a jest ich naprawdę wiele. Warto powtarzać, że wodę należy szanować, oszczędzać i wyhamować jej obieg. Zatrzymywać, zwłaszcza w obszarach miejskich. Do tego są nam potrzebne m.in. rośliny, czyli kłania się… „zarastanie”.
Opowiadamy dużo o tym, jak powinna wyglądać idealna przestrzeń do życia, rozmawiamy o dobrostanie i o tym, jak go osiągnąć. Piszemy artykuły na łamach specjalistycznych czasopism. I co? I można powiedzieć, że organizm miasta tego nie przyjmuje. Trochę jak z dietą prozdrowotną. Wszyscy wiedzą, że jest dobra dla zdrowia, ale i tak idziemy na „kebab”.
To, co dziś dzieje się w przestrzeni publicznej, nazywamy nowoczesnością i rozwojem. Nie będziemy już zatem zaściankowi. Jupi! Będziemy teraz betonowi! Dlatego też proces ten aktywiści miejscy nazwali „betonozą”. Najczęściej dotyka ona przestrzeni rynków miejskich, które rewitalizujemy.
Ogród to też dom – to idea, która przyświeca mi od zawsze w pracy zawodowej – projektowej i realizacyjnej. W skrócie – chodzi w niej o to, żeby przebywać w ogrodzie i przestrzeni zewnętrznej w podobny sposób jak we wnętrzach. Stosując zasady projektowania odpowiedzialnego, gospodarować tak przestrzenią, aby w pełni korzystać z jej potencjału przy możliwie szerokim wachlarzu możliwości wykorzystania ogrodu do pracy, rekreacji czy relaksu. W przestrzeni publicznej dochodzi jeszcze animacja kulturalna, a co najważniejsze – integracja społeczna, budowanie społeczeństwa obywatelskiego, przeciwdziałanie polaryzacji i wykluczeniom. Obserwacja trwających w kraju procesów rewitalizacyjnych w przestrzeniach publicznych skłoniła mnie do refleksji, w którą stronę podążamy i czy faktycznie wyjdzie nam to na zdrowie. Czy te procesy tworzenia „nowego życia” dają oczekiwane efekty?
