Zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków – zadanie własne czy cudze?
Minął rok od wejścia w życie ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (DzU nr 72, poz. 747, weszła w życie 14.01.2002 r.). Ustawa jest dokumentem, którego jednym z celów było doprecyzowanie procedur, jakie winny być zastosowane przez gminy dla realizacji jednego z najważniejszych ich zadań własnych, którym jest zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków (art. 2 ust. 1).
Przyjrzyjmy się, jak wyrażone w ustawie zadania, po roku jej obowiązywania, zostały przez gminy zrealizowane. W art. 3 ust. 3 ustawy czytamy: gmina ustala kierunki rozwoju sieci w studium uwarunkowania kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy i miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Niestety należy stwierdzić, że nie wszystkie gminy z tego zadania się wywiązały. W wielu gminach nie tylko nie określono kierunków rozwoju sieci, ale nie opracowano aktualnych planów zagospodarowania przestrzennego, które są podstawą do ustalania kierunków rozwoju sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Konsekwencją tego jest brak możliwości opracowania przez przedsiębiorstwa wodociągowo–kanalizacyjne wieloletnich planów rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń będących w ich posiadaniu, do czego są zobligowane (art. 21). Plany te, wg ustawy, powinny być zgodne właśnie z kierunkami rozwoju gminy, określonymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowymi planami zagospodarowania ...
Przyjrzyjmy się, jak wyrażone w ustawie zadania, po roku jej obowiązywania, zostały przez gminy zrealizowane. W art. 3 ust. 3 ustawy czytamy: gmina ustala kierunki rozwoju sieci w studium uwarunkowania kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy i miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Niestety należy stwierdzić, że nie wszystkie gminy z tego zadania się wywiązały. W wielu gminach nie tylko nie określono kierunków rozwoju sieci, ale nie opracowano aktualnych planów zagospodarowania przestrzennego, które są podstawą do ustalania kierunków rozwoju sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Konsekwencją tego jest brak możliwości opracowania przez przedsiębiorstwa wodociągowo–kanalizacyjne wieloletnich planów rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń będących w ich posiadaniu, do czego są zobligowane (art. 21). Plany te, wg ustawy, powinny być zgodne właśnie z kierunkami rozwoju gminy, określonymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowymi planami zagospodarowania ...
