Ochrona drzew parkowych przed chorobami to całokształt działań, zmierzających do zapewnienia roślinom warunków prawidłowego wzrostu i rozwoju. Przypomnieć wypada, że choroba to trwające dłużej naruszenie równowagi w czynnościach życiowych drzew. Choroby mogą być różnej natury, a ich przyczynami - czynniki nieinfekcyjne i infekcyjne.

Choroby nieinfekcyjne drzew w nasadzeniach miejskich są bardzo pospolite. Wiążą się z warunkami środowiska (glebą, atmosferą). Przykładami takich chorób mogą być: więdnięcia liści (forsycja, dławisz, dereń), brzeżna nekroza liści kasztanowców, lip, klonów, przedwczesne przebarwianie się, zasychanie i opadanie liści (klonów, lip), zahamowanie wzrostu, obumieranie korzeni. Zjawiska takie obserwuje się w miastach już od początku czerwca. Głównymi czynnikami sprawczymi tych chorób są zanieczyszczenia atmosfery i gleby oraz ostry deficyt (rzadziej nadmiar) wody. W przypadku nadmiaru wody, dodatkowe zagrożenie stanowią toksyny, wytwarzane przez beztlenowce rozwijające się w takich warunkach.
Działania ochronne przed tego typu chorobami muszą być podejmowane z dużym wyprzedzeniem, nawet w fazie projektowania nasadzeń. Sprowadzają się one do prawidłowego, zgodnego z wymaganiami roślin zapewnienia stanowiska oraz właściwego doboru roślin. Przy planowaniu zieleni miejskiej potrzebna jest wiedza nie tylko o architektonicznej strukturze drzew czy zasadach ich komponowania w środowisku zurbanizowanym, ale również o ich agrotechnicznyc...