Transport wody oraz podnoszenie jej z poziomu niższego na wyższy zawsze interesował człowieka. W starożytności wykorzystywano grawitację do transportu wody pitnej, nawadniania oraz osuszania pól uprawnych. Przykładem są akwedukty, które budowano już w drugim tysiącleciu p.n.e. – istniały one np. w Knossos (Kreta, ok. 2000 r. p.n.e.) czy Gezer (Palestyna, ok. 1900 r. p.n.e.).

Pompa głębinowa (agregat pompowy)
W państwie rzymskim pierwszy akwedukt zbudował w 312 r. p.n.e. Appius Klaudiusz1. W Kairze w 1700 r. p.n.e. do wydobywania wody ze studni o głębokości 91,5 m stosowano mechaniczne czerpadła2. Obecnie największą grupę wśród przenośników cieczy stanowią pompy, które zużywają ok. 20-30% produkowanej energii elektrycznej3. Pompa to maszyna przepływowa (przenośnik cieczy), służąca do przetłaczania cieczy lub mieszaniny cieczy z ciałami stałymi z obszaru o niższym ciśnieniu do obszaru o ciśnieniu wyższym.
W inżynierii środowiska pompy znalazły szerokie zastosowanie do ujmowania wody (pompy pierwszego stopnia) oraz dostarczania jej odbiorcom (pompy drugiego i trzeciego stopnia).

Pompy pierwszego stopnia
Źródłem zaopatrzenia odbiorców mogą być wody podziemne lub powierzchniowe. Do ujmowania wód podziemnych służą pompy głębinowe. Silnik głębinowy wraz z zamontow...