Rozwojowi zastosowań tworzyw sztucznych w różnych dziedzinach gospodarki i życia codziennego towarzyszy dyskusja na temat wynikających z tego faktu korzyści i potencjalnych zagrożeń. Przybierała ona na sile w miarę opracowywania i wdrażania nowych tworzyw z powodzeniem zastępujących używane do tej pory tradycyjne materiały, takie jak: metale, drewno, szkło czy ceramika.
Tworzywa posiadają bowiem w konkretnych zastosowaniach właściwości techniczne i użytkowe równoważne bądź lepsze, ponadto są nawet kilkakrotnie tańsze.
Obecnie produkowane są podstawowe tworzywa lub ich odmiany, np. polietylen (PE), polichlorek winylu (PVC), polipropylen (PP) i polibutylen (PB). Jednak cały czas trwają prace nad nowymi odmianami (modyfikacjami) coraz bardziej doskonałych tworzyw sztucznych, które znacznie poszerzają krąg ich zastosowań.
Istota sprawy
Od lat toczy się też dyskusja w środowisku specjalistów od tworzyw sztucznych, ich producentów i dystrybutorów wyrobów, dotycząca zagrożeń związanych ze stosowaniem jednego z nich, a mianowicie polichlorku winylu. Jest to tworzywo najstarsze (używane od stu lat), które właściwościami często nie odbiega od innych rodzajów tworzyw sztucznych, a przy tym jest od nich tańsze. Zajmuje też drugą pozycję (po polietylenie) pod względem wielkości produkcji. Zastrzeżenia budzą surowce wyjściowe do produkcji PVC, ...