Dom-park, komin widokowy i skład amunicji
Cztery parki w Neu-Orlikon w Zurychu, są przykładem na to, że rewitalizacja poprzemysłowych dzielnic polega nie tylko na przebudowie starych budynków czy stworzeniu nowych miejsc pracy, ale również na zapewnieniu przyszłym mieszkańcom i pracownikom zielonych terenów rekreacyjnych. To także inspiracja do tworzenia miejsc w nawiązaniu do historii i genius loci.
Zapoczątkowana w latach 90. przebudowa Neu-Orlikon, przemysłowej dzielnicy Zurychu, zaowocowała nowymi biurowcami dla 12 tys. osób i 5 tys. mieszkań. Dzielnica ta stanowiła od XIX w. największy śródmiejski teren przemysłowy w Szwajcarii. Właściciele terenu zobowiązali się do odstąpienia 10% z 55 ha powierzchni z przeznaczeniem na parki. W ten sposób powstały Oerliker-Park, MFO-Park, Louis-Häfliger-Park i Wahlenpark.
Sztuka czekania
Oerliker-Parkoddano do użytku w 2001 r. Jest to pierwszy z czterech parków, a jednocześnie największy. Jego koncepcję można by w skrócie nazwać „sztuką czekania”. Zasadzono tu jesiony z różnych stron Europy, wiśnie, grusze, paulownie i ambrowce. O ile coraz powszechniejsze staje się sadzenie dużych drzew, które szybko dadzą cień i ostateczny efekt, o tyle w tym przypadku zrezygnowano z tego. Posadzono małe, 3-4-metrowe drzewa, w dość gęstym rastrze 4 x 4 metry, które wkrótce stworzą gęsty, zielony dach. Z uwagi na t...
