Opodatkowanie elektrowni wiatrowych – stabilizacja czy dalsze zawirowania?
Treść znowelizowanych przepisów odnosi się m.in. do zawartej w Ustawie z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (DzU z 2018 r. poz. 1202)
definicji budowli. W stosunku do poprzednio obowiązującego stanu prawnego (tj. od stycznia 2017 r.) ustawodawca zdecydował, że budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego pozostaje wyłącznie część budowlana urządzenia technicznego, jakim jest elektrownia wiatrowa. W praktyce ustawodawca wzbogacił odpowiednią część przepisu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane o sformułowanie ?elektrowni wiatrowych?, a więc powrócił do stanu prawnego sprzed stycznia 2017 r.
Podatkowo nowelizacja powoduje w istocie problem dwupłaszczyznowy. Wskazać trzeba, że Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (DzU z 2018 r. poz. 1445) w zakresie, w jakim definiuje przedmiot opodatkowania, odwołuje się wprost do przepisów Prawa budowlanego (art. 1a ust. 1 pkt 2). Oznaczać to może, że zmianą przepisów bezpośrednio zdecydowano o sposobie opodatkowania. Uwagi wymaga jednak, że zmiana dotyczy wyłącznie wybranych okresów.
Po pierwsze, obejmuje okres całego roku 2018 (mimo iż weszła w życie 30 czerwca 2018 r.).
Po drugie, pośrednio rzutować może na okres roku 2017, tj. czas, gdy elektrownie wiatrowe wykreślone zostały z przepisu definiującego w Prawie budowlanym obiekt budowli (nad sposobem opodatkowania elektrowni wiatrowych w roku 2017 rozważa obecnie Naczelny Sąd Administracyjny, który wydać ma w t...