Polska jest jednym z wielu krajów UE, któremu w 2005 r. nie udało się osiągnąć zalecanego w dyrektywie 2003/30/WE dwuprocentowego udziału biopaliw w strukturze wykorzystania paliw transportowych (średnia wartość udziału dla UE miała wynieść ok. 1,4%). Głównych przyczyn tego stanu należy upatrywać w barierach legislacyjno-prawnych prawnych i ekonomicznych.

Znaczący wpływ na rynek biopaliw w Polsce miał 2005 r., kiedy to zaczęło kształtować się nowe otoczenie prawne, związane ze standardami jakości1 czy aspektami fiskalnymi. Bariery prawne może pokonać zapowiadana nowelizacja ustawy o biopaliwach i biokomponentach. Wysokość ulgi akcyzowej na biopaliwa została zaakceptowana przez największych uczestników polskiego sektora paliw transportowych.
Postępujący wzrost cen paliw w 2005 r. spowodował zaakceptowanie biodiesla przez polskich klientów. Tendencja ta może umocnić się w 2006 r.
Zarówno ww. przyczyny, jak i naciski ze strony Komisji Europejskiej wskazują na to, że wartość wykonania wskaźnika wynikającego z dyrektywy 2003/30/WE będzie w naszym kraju dynamicznie wzrastać i w 2006 r. wyniesie już ok. 1,5%, co przybliży Polskę do zaleceń w niej zawartych. W projekcie ustawy biopaliwowej zaproponowano, by ważnym segmentem rynku – odbiorcą biopaliw stały się floty komunikacji miejskiej i samochodowej. W niektórych miastach europejskich już jeżdżą autobusy zasilane czystym biodieslem, mieszaniną ON i bioetanolu, gazem czy wodorem.

...