Obecnie w polskim prawodawstwie brakuje jednoznacznych przepisów, na podstawie których możliwe byłoby wykazanie mineralnego charakteru odpadów lub ich ustabilizowanie. Pewnym odniesieniem może być Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z 7 września 2005 r. w sprawie kryteriów oraz procedur dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu (DzU nr 186, poz. 1553, z późn. zm.).

W tym akcie prawnym zapisano, iż od 1 stycznia 2013 r. w Polsce możliwe będzie składowanie jedynie odpadów, których wartość opałowa nie przekracza 6 MJ.kg-1, a zawartość materii organicznej wyrażonej jako straty przy prażeniu czy też jako ogólny węgiel organiczny (OWO) nie może przekraczać odpowiednio 8% s.m. i 5% s.m. Do odpadów, które spełniają wymogi powyższego rozporządzenia, zalicza się popiół z termicznego przekształcania odpadów oraz inertną (mineralną) frakcję drobną, wydzieloną mechanicznie na sitach o oczkach nie większych niż 20 mm. Dla stabilizatu, a więc „produktu” powstałego w wyniku mechaniczno-biologicznego przetwarzania (MBP) odpadów, parametry te są nazbyt wyśrubowane. Z tego względu w publikacji Ministerstwa Środowiska1 dr Szpadt i prof. dr hab. Jędrczak proponują stosowanie w przypadku instalacji MBP jednego z dwóch warunków dopuszczenia do składowania takiego stabilizatu. Pie...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?