Aukuba japońska (Aucuba japonica Thunb.) należy do rodziny dereniowatych (Cornaceae). Nazwa rodzajowa Aucuba pochodzi z japońskiego Aokiba. Znanych jest pięć gatunków naturalnie występujących w Chinach, Japonii i w Himalajach. Najbardziej rozpowszechniony jest gatunek tutaj opisany ? typowy, czyli 
o liściach zielonych ? został wprowadzony do uprawy w Europie w 1861 r., a jego forma pstrolistna wcześniej w 1783 r. Pierwszy opis gatunku przedstawił Carl Pehr Thunberg (1743?1829), szwedzki lekarz, profesor botaniki i podróżnik, uczeń sławnego Karola Linneusza. Natomiast odkrywcą tej rośliny był Engelbert Kaempter (1651?1716), przyrodnik niemiecki.
Odmiana pstrolistna w krakowskim Ogrodzie Botanicznym była już w 1808 r. Jako roślina zawsze zielona jest dość wrażliwa na mrozy. W Arboretum Stanisława hr. Wodzickiego w Niedźwiedziu (Małopolska) do 1928 r. wytrzymywała mrozy do -20°C i dopiero podczas zimy 1928/1929 przy temperaturze -25°C zmarzła do korzeni. Obecnie, kiedy postępujące ocieplenie klimatu jest już chyba faktem, szanse na rozpowszechnienie jej uprawy w naszym kraju wydają się być znaczne. Z terenu Poznania znałem aukubę rosnącą w ogrodzie prywatnym ponad 20 lat. Podczas surowszych zim była najpierw okrywana stroiszem iglastym, a później włókniną przepuszczającą powietrze.
Opis gatunku
Aukuba japońska jest krzewem zawsze zielonym, w młodości rosnącym pionowo, później pędy są mniej lub bardziej łukowate, rozszerza ...