Niestety, niejednokrotnie plac zabaw stanowi wyodrębnioną przestrzeń zamkniętą z elementami zabawowymi, bez jakiegokolwiek powiązania z otoczeniem.

Taki stan rzeczy mija się z pierwotnymi założeniami placu zabaw. Pierwszy w Polsce park przeznaczony do zabawy powstał w 1889 r. w Krakowie z inicjatywy dr. Henryka Jordana. Obiekt cieszył się niezwykłą popularnością i stanowił wzór dla dalszych tego typu założeń. Główną koncepcją było umożliwienie rozwoju dzieci i młodzieży pod względem fizycznym, emocjonalnym oraz intelektualnym. Program parku nie oferował jedynie urządzeń gimnastycznych, poprawiających kondycję fizyczną. Dzięki zabawom zespołowym dzieci mogły rozwijać umiejętności interpersonalne. Integralną część założenia stanowiła zieleń. Pierwszym etapem tworzenia ogrodu jordanowskiego było posadzenie kilkudziesięciu tysięcy drzewek, otrzymanych od księcia Adama Lubomirskiego z Niżyńca. Park założono na zbiegu dwóch rzek ? Wisły i Rudawy, uwzględniając naturalne dla tego obszaru skupiska roślinnych łęgów. Na początku XX w. do programu dydaktycznego parku wprowadzono ogrodnictwo i informowanie o gatunkach drzew rosnących w parku. Po kilku latach działania Jordan wdrożył edukacyjne ogródki warzywne dla dzieci wraz z drzewkami owocowymi. Doktor stał się twórcą nurtu tworzenia ogrodów dziecięcych nastawionych na ruch i zabawę.

Pod koniec XIX w. ogród jordanowski stał się wzorem m.in. dla warszawskich Ogrodów im. W.E. Raua. W sierpniu 1...