Słabe rozwidlenia pomiędzy pniem a konarami drzewa powinny być poddawane ocenie ich wpływu na wytrzymałość mechaniczną w celu postawienia diagnozy o konieczności zastosowania wzmocnienia ich konstrukcji.

Drzewa, budując charakterystyczną dla gatunku sylwetkę korony, tworzą rozwidlenia pomiędzy pniem a konarami. Rozwidlenia te mogą mieć silną konstrukcję mechaniczną, a gdy tkanki pnia i konarów przenikają się wzajemnie (przerastają), kształt rozwidlenia zbliżony jest do litery U. Natomiast w rozwidleniach o ostrym kącie, zbliżonym kształtem do litery V, tkanki nie przenikają się, dlatego rozwidlenie takie jest podatne na pęknięcia i rozerwanie.

Istnieją gatunki drzew genetycznie obciążone cechą tworzenia wyłącznie ostrych rozwidleń, tak jak np. lipa srebrzysta (Tilia tomentosa).

Typ rozwidlenia U lub V nie ma żadnego znaczenia dla drzew rosnących w warunkach siedlisk naturalnych. Natomiast cecha ta jest istotna w terenach zurbanizowanych oraz wtedy, gdy dotyczy drzew cennych, podlegających szczególnej ochronie. Dlatego w arborystyce słabe rozwidlenia typu V poddawane są ocenie ich wpływu na wytrzymałość mechaniczną pni i konarów w celu postawienia diagnozy o konieczności zastosowania wzmocnienia ich konstrukcji. Wzmacniając rozwidlenia elastycznymi wiązaniami, zapewniamy bezpieczeństwo ludziom i mieniu oraz ochronę samego drzewa przed zniszczeniem lub poważnym i nieodwracalnym uszkodzeniem.

Alterna...