Ogrody i parki średniowiecznych miast Francji nie są duże. Dość często w przeszłości tworzone były jako ogrody botaniczne lub przyklasztorne. Dziś zachowały swój kameralny charakter i nierzadko są jedyną oazą zieleni w zabytkowym centrum miasta.

Ogrody starych miast zachodniej Francji reprezentują kilka typów założeń terenów zieleni. Obok typowych śródmiejskich skwerków, nasadzeń przyulicznych oraz małych oaz zieleni, zlokalizowanych w dawnych klasztornych wirydarzach, odnaleźć można ogrody, które dawniej służyły jako pracownie naukowe. Wykorzystywane były przez profesorów oraz studentów studiów przyrodniczych oraz medycznych. Właśnie tam gromadzono, uprawiano i rozmnażano wiele gatunków roślin, które sprowadzano z licznych francuskich kolonii. Jedne okazy akceptowały europejski klimat, inne z kolei należało uprawiać tylko i wyłącznie pod osłonami. Idealnym przykładem ogrodu naukowego, który dziś spełnia funkcje parku publicznego, jest Jardin des Plantes w Tuluzie.

Dawny ogród botaniczny

Pierwszy ogród botaniczny (Jardin des Plantes) w Tuluzie został utworzony w 1730 r. przez Société des Sciences de Toulouse (Towarzystwo Nauk w Tuluzie) i znajdował się w dzielnicy Saint-Sernin, niedaleko dworca kolejowego Matabiau. Po czasie naukowcy uznali,...