Wykorzystanie energii wody do produkcji energii elektrycznej przynosi wiele efektów społeczno-gospodarczych. Przykładem właściwego wykorzystania energii rzeki jest unikatowy w skali światowej zespół elektrowni wodnych kaskady rzeki Raduni na Pomorzu.

Pomiędzy Kartuzami a Kościerzyną, z 12 połączonych ze sobą jezior, wypływa rzeka Radunia, która w Gdańsku wpada do Motławy. W swoim górnym biegu rzeka płynie leniwie, a swoją energię ujawnia dopiero, gdy nabiera pędu w przełomie przez wzgórza morenowe w paśmie Wieżycy. Ze względu na malowniczość zakątka na obszarze tym powstał Rezerwat Przyrody Jar Raduni.

Historia kaskady
Energię wodną człowiek próbował ujarzmić od dawna. Na Raduni pionierami byli oliwscy cystersi, którzy w XIII wieku uzyskali książęcy przywilej lokowania siłowni wodnych na rzekach Pomorza. Pierwszą siłownię na Raduni – młyn – uruchomili w okolicach Żukowa w XIII w. Na początku XIV w., wykorzystując wybudowany przez Krzyżaków w 1338 r. Kanał Lateralny doprowadzający wodę Raduni z Pruszcza Gdańskiego do Gdańska, wybudowali wielki młyn wodny, który posiadał 18 kół i był jednym z największych przedsiębiorstw w Europie.
Dopiero jednak po wynalezieniu turbiny wodnej i rozwiązaniu problemu przetworzenia energii mechanicznej na elektryczną rzekę tę zaczęto wykorzystywać do produkcji prądu elektrycznego. Od 1910 do 1937 r. wybudowano tutaj 8 elektrowni wodnych (Straszyn, Rutki, Bielkowo, Łapino, Pruszcz, Kuźnice, Ju...