Od wielu lat można zaobserwować wzrost zagrożeń, które zmniejszają trwałość terenów zieleni. Powodem tego jest pozostawienie wielu z nich bez prawnej ochrony.

Tereny zieleni stanowią najczęściej przekształcone siedliska przyrodnicze, przystosowane dzięki infrastrukturze technicznej do pełnienia funkcji rekreacyjnych, zdrowotnych, wypoczynkowych, klimatycznych, estetycznych, gospodarczych i innych. Ich prawna definicja została ustalona w art. 3 pkt 21 Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (DzU z 30 kwietnia 2004 r. nr 92, poz. 880 z późn. zm.).
Podstawowym warunkiem utrzymania trwałości terenów zieleni jest racjonalne gospodarowanie przestrzenią w mieście przy zachowaniu zasady zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, zgodnie z Ustawą z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (DzU z 20 czerwca 2001 r. nr 62, poz. 627 z pózn. zm.). Dotyczy to m.in. sporządzania i aktualizacji studiów uwarunkowań oraz kierunków zagospodarowania przestrzennego, a także opracowywania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego gmin. W planach tych należy zapewnić kompleksowe rozwiązania problemów zabudowy miast, w tym urządzanie i kształtowanie terenów zieleni oraz ochronę walorów krajobrazowych środowiska (art. 72 ust. 1 pkt 3 i 5). Ustawa zobowiązuje także inwestora realizującego przedsięwzięcia budowlane w środowisku do uwzględniania ochrony t...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?