Dawidia chińska jest u nas unikatem. W jedenastu polskich ogrodach botanicznych i arboretach rosną pojedyncze drzewa, przeważnie odmiany Vilmorina, rozmnożonej w sławnej szkółce rodu Vilmorin we Francji. Pierwsza roślina tej odmiany zakwitła w 1906 r. Powstała ona z jednego skiełkowanego nasienia znajdującego się w większej partii nasion przywiezionych z Chin przez francuskiego misjonarza Fargesa. Nazwa rodzajowa Davidia pochodzi od francuskiego misjonarza i botanika Armanda Davida (1826-1890). Farges otrzymał nasiona od Ernesta H. Wilsona (1876-1930), który wprowadził dawidię chińską do uprawy w Europie w 1900 r. Jest to rodzaj monotypowy, czyli tylko z jednym gatunkiem.

Z niezwykłymi kwiatami
Davidia chińska Davidia involucráta Baill. należy do rodziny dawidiowatych (Davidiaceae). Znany dendrolog amerykański, Michael A. Dirr, w swoim podręczniku „Manual of woody landscape plants” z 1998 r. zaliczył ją do rodziny błotniowatych (Nyssaceae). W stanie naturalnym występuje w zachodnich Chinach, w górach prowincji Syczuan i Hupeh, na bardzo małym areale. Dalszy opis dotyczy odmiany Vilmorina. W ojczyźnie wyrasta ona do ok. 20 m wysokości. W Europie osiąga 8-15 m. Pień prosty, u starszych drzew z szarobrązową, łuszczącą się korą. Korona początkowo szerokostożkowata, później mniej lub bardziej kulista i luźna. Pędy są grube, ciemnoszare. Liście o długości 8-14 cm ułożone skrętolegle są s...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?