Obróbka wibrościerna polega na mechanicznym szlifowaniu lub polerowaniu detali, najczęściej metalowych. Proces prowadzony jest w tzw. wygładzarkach wibracyjnych z wsadem tychże detali oraz specjalnych kształtek ściernych lub polerskich, oddziałujących mechanicznie na powierzchnię obrabianych elementów.

Odmianą obróbki wibrościernej jest tzw. bębnowanie. W tym wypadku mechaniczne oddziaływanie kształtek na detale wymuszane jest przez ruch rotacyjny bębna wygładzarki4.
Omawiane odpady poszlifierskie powstają w procesie szlifowania i polerowania detali wykonanych ze specjalnych stali – stop medyczny nierdzewny. Proces obróbki powierzchni detali odbywa się w dwóch cyklach. W pierwszym cyklu – tzw. obiegu zamkniętym – w bębnie wibrościernym detale obrabiane są przez bezpośrednie oddziaływanie kształtek ceramicznych o odpowiednim kształcie w środowisku wodnym z dodatkiem właściwych preparatów chemicznych. Z bębna detale przekazywane są na wirówkę, gdzie oddziela się szlam z obróbki, a płyn traktowany jest środkiem koagulacyjnym. Preparaty chemiczne dodawane do wody dozowanej do zbiornika podczas obróbki wibrościernej aktywnie wpływają na przebiegający proces. Stanowią one mieszaninę związków organicznych, kwasów, amin, alkoholi (substancje niebezpieczne). W drugim cyklu odbywa się polerowanie za pomocą kształtek ceramicznych, pasty polerskiej, wody i środka koagulacyjnego. W skład pasty polerskiej wchodzą: kwas oleinowy, benzenosu...