Szybkie zmiany, zachodzące w gospodarce przestrzennej w ciągu ostatnich lat i wymóg dostosowania się do prawa unijnego, stanowiły podstawę do stworzenia nowych rozwiązań prawnych dotyczących zagospodarowania przestrzennego. W dniu 27 marca br. uchwalono nową ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, która obowiązuje od dnia 11 lipca 2003 roku1.

Główne założenia tej ustawy wiążą się z poprawą warunków, umożliwiających wzrost gospodarczy kraju, oraz z potrzebą likwidacji barier, utrudniających i spowalniających procesy inwestycyjne w budownictwie, a także z uproszczeniem prawa i wyeliminowaniem szeregu rozwiązań uznaniowych.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy

Dokumentem planistycznym na poziomie gminy, obejmującym cały obszar w granicach administracyjnych, jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Nie stanowi ono prawa miejscowego, ale jego zapisy są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
Ustawa wprowadza procedurę uspołecznienia studium, tzn. wyłożenia projektu studium do publicznego wglądu, możliwości składania uwag i zorganizowania na temat projektu publicznej dyskusji. Dzięki temu wzrośnie stopień społecznej akceptacji polityki przestrzennej.
Nowością jest uzyskanie opinii komisji urbanistyczno-architektonicznej o projekcie studium. Powyższe działanie może się przyczynić do wyeliminowania na tym etapie błę...