Podstawą prawną do wdrażania systemów świadectw pochodzenia jest dyrektywa 77/2001/WE o promocji energii elektrycznej ze źródeł energii odnawialnej. Dyrektywa ta wyznacza cel wskaźnikowy 21% udziału energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych w całkowitym zużyciu energii elektrycznej w 2010 r. na poziomie Unii Europejskiej.

Cel ten rozkłada się na cele wskaźnikowe dla poszczególnych krajów członkowskich, w zależności od ich zasobów źródeł energii odnawialnej. I tak cel wskaźnikowy Austrii wynosi prawie 80%, podczas gdy dla Belgii czy Węgier jest to kilka procent. Polska wynegocjowała 7,5-procentowy udział odnawialnej energii elektrycznej w całkowitym zużyciu energii elektrycznej w 2010 r.
Dyrektywa nakłada także na państwa członkowskie obowiązek wdrożenia systemu tzw. świadectw pochodzenia w celu zagwarantowania odbiorcy, że dana porcja energii elektrycznej rzeczywiście pochodzi ze źródła energii odnawialnej. Świadectwa te powinny zwiększyć zaufanie konsumenta do oferowanej energii odnawialnej, a tym samym – jej zużycie.

Perspektywy osiągnięcia celów
Czy obecna polityka energetyczna w krajach Unii Europejskiej wraz z zastosowanymi mechanizmami wsparcia zapewni osiągnięcie celów dyrektywy na poziomie 21% udziału OZE w końcowym zużyciu energii elektrycznej? Analiza przeprowadzona na zlecenie Komisji Europejskiej (m.in. przez Ecofys) wskazuje na to, że przy zastosowaniu obecnych polityk energetycznych będzie to bardzo trudne1...