Szata roślinna towarzysząca szlakom komunikacyjnym miast należy do tych terenów zieleni, które narażone są na największą ilość szkodliwych zjawisk. Te wyeksponowane, pozbawione osłony i zacisza obszary są całkowicie bezbronne wobec ludzi oraz skutków intensywnego rozwoju miast.

Wieloletni brak dbałości o zieleń przydrożną w miastach związany był z niewykształconymi potrzebami estetycznymi i wręcz traktowaniem ich jako trzeciorzędnych, niedostatkiem środków finansowych, a także z obawami przed wpływem licznych zagrożeń, na jakie zieleń drogowa jest narażona. Wśród nich znaczące miejsce zajmują niekorzystne warunki glebowe, klimatyczne oraz niektóre zanieczyszczenia cywilizacyjne, towarzyszące transportowi i komunikacji drogowej. Nie bez znaczenia jest również fakt powszechnej dostępności tych terenów. Świadomość zagrożeń doprowadziła nawet do przekonania, że utrzymanie dobrej zieleni przydrożnej jest rzeczą niemożliwą. Tymczasem pierwsze udane polskie realizacje nowoczesnej technologicznie zieleni drogowej zmobilizowały i przekonały wielu, że pomimo trudności możliwe jest jednak uzyskanie satysfakcjonującego wyglądu zieleni przydrożnej, zwłaszcza nowo zakładanej. Podstawowy warunek stanowi wysoka jakość wykonawstwa i materiałów, konsekwencja oraz bardzo duże zaangażowanie wszystkich współtwórców procesu inwestycyjnego. Niezwykle istotna jest przy tym zna...