Jednym z instrumentów prawnych mających reglamentować korzystanie z zasobów zieleni są zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów, wydawane na podstawie art. 83 ust. 1 Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.

Samo uzależnienie konieczności usunięcia drzew lub krzewów od oceny organów administracji (oczywiście poza wyjątkami wynikającymi z art. 83f tejże ustawy1) nie jest wystarczającym instrumentem, zapewniającym racjonalną gospodarkę tym elementem środowiska przyrodniczego. Dlatego też, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju, mającą swoje umocowanie w art. 5 Konstytucji RP oraz wynikającą z art. 7 Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska2 zasadą ?zanieczyszczający płaci?, ustawodawca przewidział w art. 84 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody (dalej zwanej ustawą), że usunięcie drzew lub krzewów wiąże się z koniecznością poniesienia opłat za korzystanie ze środowiska (poza wyjątkami wynikającymi z art. 86).

W starym i nowym brzmieniu

W pierwotnym brzmieniu ust. 4 tego przepisu przewidywano jednak, że: Organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów odracza, na okres 3 lat od dnia wydania zezwolenia, termin uiszczenia opłaty za ich usunięcie, jeżeli zezwolenie przewiduje przesadzenie ich w inne miejsce lub zastąpienie innymi drzewami lub krzewami. Natomiast w ust. 5, że: Jeżeli przesadzone albo posadzone w zamian drzewa lub krzewy ...