Zielona przestrzeń publiczna jest syntezą krajobrazu naturalnego z urbanistycznym. Stosując analogię, można by powiedzieć, że przyczynia się do zwiększania odporności na zmiany klimatyczne. Krajobraz natomiast rozumiany jest jako otoczenie, odbierane przez nasz organizm, zmysły, w tym i odczucie estetyki. 

U podstaw każdej estetyki znajduje się kompozycja, która jest procesem angażującym m.in.  osobowość ludzi, (zespołu projektowego, składającego się z poszczególnych branżystów), którzy dzielą się swoim postrzeganiem świata oraz doświadczeniem i wiedzą. Projektują  przestrzeń w perspektywie długofalowej, dostosowują do panujących warunków, możliwości technicznych, tożsamości miejsca, potrzeb i oczekiwań użytkowników. Obserwowana coraz większa aktywność lokalnych społeczności i mieszkańców miast dotyczy w coraz szerszym zakresie zwiększania jakości życia poprzez kreowanie i tworzenie terenów zieleni w tkance miejskiej.

Pobudzanie do działania społeczności lokalnych

Warto nadmienić przy tym, że prowadzone są różne badania dotyczące dostępności korzystnych cech środowiska miejskiego oraz percepcji jakości przestrzeni, które umożliwiają ocenę estetyki, bezpieczeństwa, relacji społecznych czy dostępności zieleni. Organizacja Trust for Public Land, której misją ...