Kot domowy jest stałym i licznym komponentem fauny miejskiej, ale liczebność jego populacji, procesy ekologiczne oraz presja drapieżnicza, którą wywiera w miastach, nie zostały w Polsce zbadane. Szereg problemów społecznych (bezdomność, choroby odzwierzęce, zapach moczu z feromonami, zajmowanie piwnic przez koty, niekontrolowane eksterminowanie kotów miejskich przez człowieka) jest związanych z występowaniem tego gatunku w środowiskach miejskich.

Domek dla kota skonstruowany przez Fundację IRBIS.
Regulacja liczebności poprzez stałą sterylizację, opiekę i monitoring populacji śródmiejskich to propozycja przedstawiona w „Przeglądzie Komunalnym” 10/2004.
Poznań jest typowym wielkim miastem ze zróżnicowaną strukturą urbanistyczną, w którym populacja kota nie była dotąd kontrolowana. Dlatego tak ważne są badania przeprowadzone w 2003 r. i dane zebrane przez Fundację IRBIS. Wykazały one wyraźną tendencję do agregowania się kotów i tworzenia stabilnych grup społecznych. Populacje poddane stałej opiece ludzkiej (polegającej na codziennym dokarmianiu, podawaniu środków antykoncepcyjnych i leczeniu osobników chorych) składały się z długoterminowych rezydentów (kotów stale obserwowanych na powierzchni badawczej przez okres nie krótszy niż jeden miesiąc), były ustabilizowane i łatwe do kontroli. Prowadzony monitori...