W zapobieganiu zagrożeniom powodowanym przez wywracające i łamiące się drzewa ważne znaczenie ma bieżąca ocena kondycji i wytrzymałości mechanicznej drzew z uwzględnieniem aspektu bezpieczeństwa. W praktyce do rutynowej kontroli drzew miejskich stosuje się metody wizualne.

Pierwsze metody oceny drzew miejskich powstały w latach 70. w Niemczech i w USA.

Powstałe metody wizualne można sklasyfikować wg trzech grup. Są to:

  1. metody oceny statyki drzew bazujące na zasadach biomechaniki,
  2. metody oparte na ocenie jakościowej zewnętrznych objawów i wad strukturalnych przyczyniających się do złamania bądź wywrócenia drzewa,
  3. metody oceny ryzyka wypadku spowodowanego przez upadające drzewa, uwzględniające bezpieczeństwo ludzi i ich mienia.

Powstało wiele metod, a niektóre z nich, np. VTA-metoda (Visual Tree Assessment), opracowana w Instytucie Nuklearnym w Karlsruhe1, zyskały międzynarodową popularność i wciąż ewoluują. Nadal jednak uważa się, że nie ma idealnej metody, która obejmowałaby wszystkie możliwe przypadki uszkodzeń drzew, dlatego pojawiają się nowe badania dotyczące tej problematyki.

Metoda do bieżącej diagnozy drzew na rynku polskim

Metoda WID (wizualnej identyfikacji drzew zagrażających bezpieczeństwu) powstała w 2006 r. na podstawie inwentaryzacji wiatrołomów i wykrotów oraz obserwacji uszkodzeń drzew alejowych na Mazowszu w lata...