Celem dyskusji jest wypracowanie podstawowych ram regulacyjnych oraz założeń pozwalających na produkcję wodoru z morskich farm wiatrowych w Polsce. – Nie ma wątpliwości, że przyszłością dekarbonizacji przemysłu jest zielony wodór. Jako organizacja zdecydowaliśmy się na krok powołania grupy roboczej Offshore2Hydrogen, która umożliwi przedyskutowanie w gronie inwestorów, przedstawicieli grup energetycznych technologii, aktualnych regulacji i luk, a także scenariuszy i kierunków rozwoju gospodarki wodorowej w Polsce w odniesieniu do istniejących lub rozwijanych projektów demonstracyjnych, mających na celu pokazanie potencjału synergii produkcji wodoru z offshore – mówi Żaneta Kłostowska menedżer Klastra Technologii Wodorowych.
– Klaster Technologii Wodorowych zamierza wspólnie z Grupą Roboczą Offshore2Hydrogen wypracować niezbędne ramy, które zostaną przedłożone organom administracyjnym i regulacyjnym na szczeblu krajowym – do wejścia w produkcję wodoru, kiedy popłynie pierwsza energia z naszych morskich farm wiatrowych. Działanie to ma w ostatecznym kroku zapewnić stabilne otoczenie dla inwestycji związanych z OZE, pozwoli na wykorzystania wodoru jako magazynu energii i jednocześnie stabilizatora gospodarki elektroenergetycznej. Ma także stanowić krok milowy do wywiązania się Polski z nałożonych przez UE celów dekarbonizacyjnych. Zapraszam serdecznie podmioty które chcą uczestniczyć w budowie wspólnego łańcucha wartości wodoru i offshore do udziału i prac w Grupie Roboczej Offshore2Hydrogen – dodaje.
Wyprzedzić bieg wydarzeń
Polityka energetyczna Unii Europejskiej, wyznaczona w ramach REPowerEU do 2030 roku, zakłada ambitne cele związane z wykorzystaniem wodoru odnawialnego w procesie dekarbonizacji. UE planuje zapotrzebowanie na poziomie 20 milionów ton wodoru rocznie, z czego połowa ma być produkowana ze źródeł odnawialnych. Kluczowe jest zastosowanie zielonego wodoru zwłaszcza w sektorach trudnych do zelektryfikowania, takich jak przemysł.
W sektorze przemysłowym rocznie zużycie energii ze źródeł odnawialnych ma wzrosnąć o 1,6 proc., a udział wodoru odnawialnego w całkowitym zużyciu wodoru ma sięgnąć 42 proc. do 2030 roku. Warto zaznaczyć, że cele dotyczą wyłącznie wodoru odnawialnego, wyłączając wodór niskoemisyjny z gazu ziemnego lub z odpadów. Realizacja tych celów wymaga znacznego zwiększenia produkcji odnawialnej energii elektrycznej, a rynek wodoru zielonego wciąż nie istnieje w Europie. W związku z tym, osiągnięcie celów produkcji zielonego wodoru do 2030 roku będzie wymagać znacznego wzrostu produkcji odnawialnej energii elektrycznej, stanowiąc wyzwanie na drodze do osiągnięcia celów klimatycznych UE.
Potencjał Pomorza
Według obecnych danych potencjał MEW sięga 18 GW, natomiast według szacunków branżowych potencjał techniczny offshore wind w polskiej części Bałtyku to aż 33 GW. W tym momencie na zaawansowanym etapie rozwoju realizowana jest tzw. pierwsza faza rozwoju projektów offshore wind, natomiast druga faza w tym momencie jest po przyznaniu decyzji lokalizacyjnych przez Ministerstwo Infrastruktury.
Polskie wybrzeże poza warunkami wiatrowymi gwarantującymi uzyskanie dużych mocy z przyszłych inwestycji w MFW, stanowi unikatowy pod względem walorów geograficznych region do rozwoju projektów związanych z produkcją oraz magazynowaniem wodoru.
Idąc za przykładem europejskich liderów, a także gospodarek, połączenie produkcji wodoru z offshore jest postrzegane jako najbardziej perspektywiczne narzędzie do dekarbonizacji przemysłu, walki ze zmianami klimatycznymi a także osiągniecia celów Porozumienia Paryskiego. Polska powinna dołączyć do wyścigu po zeroemisyjną przyszłość w oparciu o wodór wyprodukowany na bazie energii z MFW.
Komentarze (0)