Zarówno miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak i studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy często są kwestionowane przez zainteresowane podmioty, przede wszystkim właścicieli nieruchomości. Podmioty takie coraz częściej starają się podważyć ustalenia planu lub treść studium przed sądami administracyjnymi. Uprawnienie takie nie jest jednak całkowicie dowolne.

Uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (dalej: studium uwarunkowań) albo miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej: plan miejscowy) to dopiero połowa sukcesu. Uchwały rady gminy w przedmiocie studium uwarunkowań albo planu miejscowego w pierwszej kolejności oceniane są w zakresie zgodności z prawem przez wojewodę jako organ nadzoru.

Uprawnienia wojewody

Obie uchwały wraz z załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych przedstawiane są wojewodzie w celu oceny ich zgodności z przepisami prawnymi. Zgodnie z art. 91 ust. 1 Ustawy z 8 marca 1999 r. o samorządzie gminnym (DzU z 2013 r. poz. 594, ze zm., dalej: u.s.g.), uchwały sprzeczne z prawem są nieważne. W przypadku aktów planistycznych przesłanki te dostały doprecyzowane w art. 28 Ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. DzU z 2015 r. poz. 199, ze zm., dalej: u.p.z.p.). Są nimi naruszenie zasad sporządzania oraz istotne naruszenie trybu sporządzania studium uwarunkow...