Pomimo wzrostu gospodarczego w latach 2010-2019 w Polsce nie odnotowano poprawy w zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych mniej zamożnych gospodarstw domowych. Zasoby mieszkań komunalnych charakteryzują się niską dostępnością i wysokim stopniem zużycia majątku oraz rosnącymi zaległościami czynszowymi. W obliczu nadchodzącej dekoniunktury gospodarczej wywołanej pandemią realizacja zadań własnych gmin w zakresie mieszkalnictwa ulegnie dalszemu utrudnieniu. Potrzebne są więc zmiany regulacyjne.

Polityka mieszkaniowa to jedno z kluczowych zadań jednostek samorządu terytorialnego (JST) szczebla gminnego. Zgodnie z Ustawą z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego z późniejszymi zmianami (dalej: u.o.p.l.), do zadań własnych gminy należy tworzenie warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej (art. 4 ust. 1 u.o.p.l.). Ustawowym zadaniem gminy jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych gospodarstw domowych o niskich dochodach (art. 4 ust. 2 u.o.p.l.).

Jednoznacznemu przypisaniu powyższych zadań gminom towarzyszyło ograniczanie aktywności instytucji centralnych w tym obszarze. Udział bezpośrednich wydatków mieszkaniowych z budżetu państwa w relacji do PKB spadł z 0,8% w 1995 r. do 0,09% w 2016 r. 

Pojawiło się...