Ogrodnictwo działkowe w Polsce ma ponadstuletnią tradycję. Pierwsze Towarzystwa Ogrodów i Osiedli Działkowych w kraju powstały w 1901 r. Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (DzU nr 4, poz. 17) przewidywał m.in. wyłączenie ziemi z parcelacji na ogrody działkowe.

W 1945 r. powołano Komisję Organizacyjną Centralnego Związku i Osiedli Działkowych, a rok później odbył się Zjazd Delegatów Okręgowych Związków, który powołał Tymczasowy Zarząd Centralny z siedzibą w Łodzi.

25 czerwca 1946 r. wydany został dekret o ogrodach działkowych (DzU nr 34, poz. 209), który określił ich cel i podstawowy zakres działania, z podziałem na ogrody stałe i czasowe. W myśl jego zapisów, ?celem ogrodów działkowych jest spożytkowanie wolnego czasu ludzi pracy umy­słowej i fizycznej oraz ich rodzin przez umożliwienie im zajęcia w zdrowotnych warunkach na działce ziemi i ułatwienie uzyskania tą drogą płodów ogrodniczych dla zaspokojenia własnych potrzeb i podniesienia w ten sposób swego po­ziomu zdrowotnego i gospodarczego?. W art. 3 ust. 1 określano, czym jest ogród działkowy stały, definiując go jako ?obszar ziemi trwale przeznaczony na ten cel, położony w obrębie lub w pobliżu osiedla, ogrodzony i zaopatrzony w niezbędne urządze­nia ogrodnicze, sanitarne i społeczne?. Z kolei ?ogrodem działkowym czasowym jest obszar ziemi, położony w obrębie osiedla, przeznaczony na ten cel na przeciąg lat 2-10 i...