Pojęcie recyklingu wprowadzone zostało w Ameryce1 i odnosi się do powtórnego zastosowania materiałów. Technologia recyklingu w drogownictwie początkowo polegała na zastosowaniu materiałów ze starej nawierzchni poprzez ich przeróbkę na gorąco w otaczarkach lub na miejscu. Na większą skalę rozpoczęto stosowanie tej technologii w USA w latach 70. XX w.

Pierwsza instrukcja wykonywania recyklingu opracowana została przez Instytut Asfaltowy USA w 1983 r. Recykling na gorąco w Polsce zaczęto natomiast stosować na początku lat 80. ubiegłego wieku1-6. Nie spełnił on jednak oczekiwań m.in. z powodu stanu i właściwości nawierzchni asfaltowych, w związku z czym w połowie lat 90. był wielokrotnie krytykowany7-9. Malejącemu zainteresowaniu recyklingiem na gorąco na drodze można przypisać niepowodzenia kolejnych prób wykorzystywania destruktu asfaltowego do wytwarzania mieszanek mineralno-asfaltowych w otaczarkach10-12. Recykling na gorąco, pomimo wielu zalet podkreślanych głównie przez wykonawców13, 14, nadal jest w Polsce technologią rzadko stosowaną.

Recykling na zimno
Technologia recyklingu na zimno polega na wymieszaniu destruktu (odzyskanego materiału ze starej nawierzchni poprzez frezowanie) z wapnem, cementem, emulsją asfaltową, asfaltem spienionym lub ich kombinacją w odpowiednich proporc...