Wymóg zapewnienia zgodności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jest jedną z podstawowych zasad planowania i zagospodarowania przestrzennego. Wobec skomplikowanej i sformalizowanej procedury planistycznej jego zapewnienie dotyczy jednak nie tylko samej treści dokumentu, lecz również wymogów proceduralnych.

Ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. DzU z 2012 r. poz. 647, ze zm. ? u.p.z.p.) wprowadza wymogi proceduralne zapewniające zgodność miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej: planu miejscowego) ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (dalej: studium uwarunkowań). Uwzględnianie zgodności planu miejscowego ze studium uwarunkowań ma miejsce jeszcze przed uchwałą o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 5 u.p.z.p., przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego organ wykonawczy gminy wykonuje analizy dotyczące m.in. zasadności przystąpienia do sporządzania planu oraz stopnia zgodności przewidywanych w miejscowym planie rozwiązań z ustaleniami studium.

Sporządzanie projektu planu miejscowego

Przepis ten budzi jednak poważne wątpliwości. W uchwale o przystąpieniu do sporządzania planu nie określa się bowiem docelowego, postulowanego przeznaczenia terenu. Nawet gdyby tak by...