Z problematyką kar pieniężnych za zniszczenie drzew na skutek ich wadliwej pielęgnacji łączą się rozwiązania pozwalające zmniejszyć wymiar zespolonej kary pieniężnej względem sprawcy.
Podstawę do takich działań daje art. 88 ust. 3 i 4 Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (DzU z 2009 r. nr 151, poz. 1220, z późn. zm.). Pierwszy z tych przepisów przewiduje bowiem, że: „Termin płatności kar wymierzonych na podstawie ust. 1 odracza się na okres 3 lat, jeżeli stopień uszkodzenia drzew lub krzewów nie wyklucza zachowania ich żywotności oraz możliwości odtworzenia korony drzewa i jeżeli posiadacz nieruchomości podjął działania w celu zachowania żywotności tych drzew lub krzewów”. Natomiast w drugim przewiduje się, że: „Kara jest umarzana po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o odroczeniu kary i po stwierdzeniu zachowania żywotności drzewa lub krzewu albo odtworzeniu korony drzewa”.

Trzy przesłanki
Z przytoczonych postanowień wynika więc, że podmiot, któremu wymierzona została kara pieniężna na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o ochronie przyrody, może uniknąć jej płacenia, jeżeli zostaną spełnione łącznie trzy przesłanki. Po pierwsze, stopień uszkodzenia drzew lub krzewów nie wyklucza zachowania ich żywotności oraz możliwości odtworzenia korony drzewa. Po drugie – posiadacz nieruchomości podjął działania w celu zachowani...