Jedną z ustawowych zasad planowania przestrzennego jest ochrona walorów krajobrazowych, krajobrazu kulturowego i dziedzictwa kulturowego. Wartość ta jest uwzględniana we wszystkich dokumentach planistycznych, zgodnie z przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. A jak sytuacja przedstawia się z praktycznego punktu widzenia?

Krajobraz kulturowy świata jest coraz bardziej różnorodny i dynamiczny, a dotychczasowe podejścia do jego określenia i definicje stają się niewystarczające. Analitycy kultury w swoim postrzeganiu krajobrazu kulturowego świata coraz częściej odchodzą od pojęcia przestrzeni geograficznej i stanowiącego jej fragment krajobrazu. Powstają nowe zbiory powiązanych ze sobą pojęć, mające uchwycić wielowymiarowość zjawisk o charakterze globalnym. Specyficzne krajobrazy nakładają się na siebie, tworząc obszar przemieszczania się ludzi, przedmiotów i kojarzonych z nimi idei. Wyróżnione krajobrazy (np. etniczny, technologiczny, finansowy, medialny, ideologiczny, estetyczny) przenikają się i uzupełniają, mając ogromną siłę oddziaływania społecznego. Krajobraz przestrzenny traci niejako swoje terytorium poprzez międzynarodowe, a w wielu przypadkach wręcz globalne oddziaływania.

Rozmaitość doznań

Sieć nowych krajobrazów wzajemnie się przeplata, wchłania i różnicuje, kształtując obieg informacji, technologii, ideologii i finansów, tworząc nowe pojęcia, zależności, oddziaływania i zas...