Jest wiele definicji procesu kompostowania. Większość z nich sprowadza się do zdefiniowania go jako rozkładu substancji organicznej przez bakterie, grzyby i promieniowce w warunkach tlenowych w obecności wilgoci. Wskutek kompostowania uzyskujemy produkt stabilny biologicznie, wolny od patogenów i nasion. Podczas procesu wydzielają się ciepło oraz produkty przemiany materii: woda i dwutlenek węgla.

Podczas mechanicznego przetwarzania odpadów komunalnych zmieszanych wydzielana zostaje za pomocą sita frakcja drobna, zawierająca substancję organiczną. Wielkość tej frakcji, jako mniejszej niż 80 mm, określało obowiązujące do 23 stycznia 2016 r. rozporządzenie w sprawie mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów. Po tej dacie nie ma określonych prawnie wytycznych ani co do wielkości parametrów prowadzenia procesu (w tym wielkości oczka sita, na którym wydzielana jest ta frakcja), ani co do określenia kryteriów, jakie winny spełniać produkty biostabilizacji. Parametry fizykochemiczne i biologiczne, jakie powinien spełniać kompost, określa ustawa o nawozach i nawożeniu. Proces biostabilizacji jest procesem tożsamym z procesem kompostowania w zakresie przebiegu i mechanizmu procesu, jednak ze względu na różne rodzaje materiału wejściowego procesy te prowadzone są inaczej. Inne są także uwarunkowania ochrony środowiska, jakie muszą spełniać instalacje kompostowania i stabilizacji tlenowej frakcji odpadów komunalnych zmieszanych.

M...