Po wejściu w życie rozwiązań wynikających z Ustawy z 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz ustawy o lasach, nastąpiła zmiana podejścia do ochrony prawnej drzew i krzewów. Warto dobrze poznać obowiązujące już przepisy.

W dotychczasowym stanie prawnym, bazującym na postanowieniach art. 83 ust. 1 Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody1 usunięcie drzew lub krzewów co do zasady musiało być poprzedzone uzyskaniem zezwolenia wydanego przez właściwy organ administracji. Katalog wyjątków od tej zasady był zaś określony bezpośrednio w art. 83 f ust. 1 i 2 ustawy o ochronie przyrody. Zwolnienia miały jednak charakter typowo przedmiotowy i dotyczyły jedynie usuwania drzew pewnych kategorii lub w wymienionych w przepisach sytuacjach. Takie określenie wyjątków miało swoje racjonalne uzasadnienie i wynikało z tego, że drzewa lub krzewy pozwalają realizować cele gospodarcze, sanitarne lub konserwatorskie, i to bez względu na to, czyją własność stanowi nieruchomość, na której się one znajdują (lub w czyim jest ona posiadaniu). Te rozwiązania niewątpliwie stanowiły duże utrudnienie dla posiadaczy nieruchomości nieprowadzących działalności gospodarczej, a zamierzających skorzystać z przysługującego im prawa do nieruchomości. Jednak ograniczenie to miało swoje umocowanie w postanowieniach art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, zgodnie z którym: Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być u...