?Niepodobna wstąpić dwukrotnie do tej samej rzeki?, bo już napłynęły do niej inne wody. Na świecie nie ma nic stałego ? Panta rhei ? wszystko przemija, zmienia się, płynie. Ta idea greckiego filozofa Heraklita przyświeca tematyce bieżącego wydania, i to nie tylko dlatego, że skupiamy się na racjonalnym gospodarowaniu wodą. Nasze miasta w obliczu m.in. zmian klimatu zobowiązane są do odpowiedniej reakcji, aby jakość życia i bezpieczeństwo mieszkańców pozostawały na jak najwyższym poziomie. Należy przy tym dążyć do zrównoważonego rozwoju, który wymaga osiągnięcia równowagi pomiędzy procesami ekonomicznymi, społecznymi i środowiskowymi. Nie może to następować w oderwaniu od poszanowania natury. W Komunikacie Komisji Europejskiej ?Zielona Infrastruktura ? zwiększanie kapitału naturalnego Europy? (COM(2013) 249) podkreślono, iż organy publiczne powinny odejść od budowania szarej infrastruktury (betonowej) jako substytutu dla naturalnych rozwiązań problemów. W większości przypadków można bowiem poradzić sobie z zagrożeniem, inwestując w infrastrukturę zieloną (ekosystemy lądowe) i niebieską (ekosystemy wodne). Dlatego też m.in. w Gliwicach i Radomiu prowadzone są konkretne, szeroko zakrojone działania hydrotechniczne, mające na celu ochronę przed powodzią terenów położonych na obszarach miasta i sąsiadujących z nim gmin. Chodzi także o podjęcie próby kompleksowego rozwiązania problemu spowolnienia spływu wód deszczowych w ramach przystosowania do zmian klimatu.

Co ciekawe i warte uwagi, formy wodne pojawiające się w przestrzeni miast nie pełnią już jedynie funkcji dekoracyjnych. Zyskują także wymiar proekologiczny, co w kontekście wspomnianych zmian klimatycznych skłania do refleksji nad jakością miejskich przestrzeni publicznych. Czy nowe założenia wodne są w stanie poprawić ich stan? Jeśli tak, to niech procesem przemian kieruje logos ? mądrość.

 

Judyta Więcławska

Redaktor prowadząca