Współczesne miasta borykają się z problemem ograniczonej dostępności wody dla roślinności, co wynika z intensywnej urbanizacji i dominacji nieprzepuszczalnych nawierzchni, takich jak asfalt, beton czy kostka brukowa.

Gleby miejskie są specyficzne ze względu na silne przekształcenia, a przede wszystkim zdeformowany profil glebowy. Sposób użytkowania sprawia, że gleby te zwykle są nadmiernie zagęszczone lub nawet zasklepione. Materiały do budowy dróg (często są to kruszywa odpadowe) tworzą warstwy zalegające na różnych głębokościach, przez co stają się barierami zarówno fizycznymi, jak i hydraulicznymi dla korzeni roślin. W wyniku nadmiernego uszczelnienia gleb miejskich mamy do czynienia z dwoma ważnymi zjawiskami:

  • spadkiem żyzności gleby (obumieraniem) – w wyniku zabetonowienia gleb następuje odcięcie od światła, a przede wszystkim od tlenu, nie może zachodzić wymiana gazowa;
  • zaburzeniem bilansu wodnego – woda deszczowa nie może przedostać się do gruntu na uszczelnionych powierzchniach. Ponieważ nie można uzupełnić rezerw wód gruntowych z jednej strony prowadzi to do przesuszenia profilu glebowego, a z drugiej do spływania wody po powierzchni zasklepionej i zabetonowionej gleby do kanalizacji lub tworzenie miejscowych podtopień w przypadku deszczy nawalnych. Nadmierne zagęszczenie gleb ob...