Instytucja „wstrzymania działalności” prowadzonej przez dany podmiot z naruszeniem prawa ma charakter równocześnie zapobiegawczy i sankcyjny, pojawia się w przepisach dość często. W niniejszym artykule zajmiemy się omówieniem konsekwencji prawnych tych przepisów.

Instytucja prawna „wstrzymania działalności” pojawia się m.in. w przepisach związanych z ochroną środowiska (np. art. 364-365 Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska; t.j. DzU z 2024 r. poz. 54, z późn. zm., dalej jako P.o.ś.) czy regulacjach prawnych dotyczących prowadzenia gospodarki odpadami. Kompetencję do wydania decyzji wstrzymującej działalność posiadacza odpadów ustawodawca przyznał, przepisami art. 32 ust. 1a Ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (DzU z 2023 r. poz. 1587, ze zm., dalej jako u.o.), wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska (dalej WIOŚ albo wojewódzki inspektor), a więc organowi powołanemu w szczególności do kontroli działań podmiotów korzystających (w szerokim tego słowa znaczeniu) ze środowiska.

Narzędzie szybkiej reakcji

To ostatnie stwierdzenie, odwołujące się do typu zadań organu, trzeba mocno podkreślić, bowiem takie właśnie usytuowanie kompetencji oznacza, według mnie, że instytucja wstrzymania działalności w swoim podstawowym założeniu powinna być narzędziem służącym wskazanemu organowi do szybki...