Program przeciwdziałania niedoborowi wody zostanie przyjęty do 2021 r.

Polska należy do grupy państw zagrożonych deficytem wody. “W ostatnich latach deficyt ten i związane z nim zjawisko suszy nasiliły się. Zmiany klimatu i wzrost globalnej temperatury prowadzą także do zwiększenia częstotliwości ekstremalnych zjawisk pogodowych” – zwrócono uwagę w komunikacie Centrum Informacyjnego Rządu.

Podnieść retencję do 15 proc.

Obecnie w zbiornikach retencyjnych magazynowanych jest ok. 4 mld m sześc. wody, co stanowi zaledwie ok. 6,5 proc. objętości średniorocznego odpływu rzecznego. Warunki fizyczne i geograficzne Polski stwarzają możliwości retencjonowania na poziomie ok. 15 proc. Na całkowity odpływ rzeczny składa się woda dostarczana do koryta rzeki, m.in. w wyniku opadów czy topnienia śniegu.

CIR podaje, że aby ograniczyć ryzyko powodziowe oraz złagodzić skutki suszy opracowany zostanie “Program przeciwdziałania niedoborowi wody” (nazywany Programem rozwoju retencji). Jego przyjęcie planowane jest pod koniec 2020 r. bądź na początku 2021 r.

Program retencji będzie zakładał połączenie wszelkich dostępnych metod retencjonowania wody: retencję dużą, małą, sztuczną, naturalną oraz meliorację. W ramach podnoszenia retencji zrealizowanych ma zostać 94 inwestycji, których koszt to 10-14 mld zł.

Przewidywane efekty

Program ma przynieść:

• wzrost objętości retencjonowanej wody;
• wzrost pojemności obiektów małej retencji; złagodzenie skutków suszy ze szczególnym uwzględnieniem terenów wiejskich i obszarów leśnych;
• zmniejszenie ryzyka powodziowego, w tym związanego z tzw. powodziami błyskawicznymi na terenach zurbanizowanych;
• przywrócenie lub poprawa warunków energetycznego wykorzystania wód;
• zwiększenie udziału lokalnych i regionalnych przedsięwzięć dotyczących tworzenia retencji wodnej;
• zwiększenie społecznej świadomości problemu zmniejszających się zasobów wód i potrzeby ich retencjonowania;
• poprawę warunków rolniczego wykorzystania wód;
• wzmocnienie ekosystemów powstałych lub utrzymanych w wyniku stosowania retencjonowania wód;
• poprawę klasy i stabilności warunków żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych;
• poprawę walorów krajobrazowych obszarów związanych z wodami.

Źródłami finansowania nowych inwestycji w tym zbiorników retencyjnych mają być m.in: fundusze UE na lata 2001-2027; pożyczki lub kredyty udzielone przez międzynarodowe instytucje finansowe: Bank Światowy, Bank Rozwoju Rady Europy, Europejski Bank Inwestycyjny; budżet państwa; budżety samorządów; budżety instytucji państwowych jakich jak Wody Polskie czy Lasy Państwowe.