2 sierpnia – Dzień Długu Ekologicznego

Ogłoszony po raz pierwszy 19 grudnia 1987 r. przez New Economics Foundation Dzień Długu Ekologicznego (DEE) ma na celu zwrócenie uwagi na problem regeneracji zasobów przez Ziemię oraz nadmiernej konsumpcji, szczególnie państw wysoko rozwiniętych. Co roku Dzień Długu Ekologicznego wypada coraz wcześniej z pojedynczymi wyjątkami, jak np. w roku 2020, gdy w wyniku pandemii SARS-CoV-2 świat się zatrzymał.

Sposób wyliczania

DEE oblicza się dzieląc ogół zasobów naturalnych biosfery przez światowy ślad ekologiczny, a następnie mnożąc przez liczbę dni w roku. – Do obliczenia daty Dnia Długu Ekologicznego wykorzystywane są m.in. sprawozdania ONZ, zawierające szereg aktualnych danych na temat stanu środowiska naturalnego. Pod uwagę bierze się wiele zmiennych, takich jak zmiany emisji dwutlenku węgla, zdolności biologicznej lasów czy odradzania się populacji ryb w łowiskach. Pozyskany w ten sposób obraz ma ujawnić całość śladu ekologicznego, który po sobie zostawiamy, realizując nasze potrzeby – zarówno te niezbędne do życia, jak i te, które zdecydowanie jesteśmy w stanie ograniczyć – wyjaśniał UNEP/GRID-Warszawa w komunikacie opublikowanym 2 maja 2023.

Polski Dzień Długu Ekologicznego

Polska, podobnie jak część krajów europejskich, zaciąga swój dług ekologiczny 2 maja, czyli trzy miesiące wcześniej niż jest wyznaczone dla planety. Wynika to z uwzględnienia w obliczeniach słabo rozwiniętych krajów, które zaciągają swój dług dopiero w grudniu przez co obniżają średnią.

Razem z informacją o wykorzystywaniu zasobów przyszłym pokoleniom, płynie wiadomość o możliwościach opóźnienia Dnia Długu Ekologicznego. Wśród metod wymieniane są m.in.:

• redukcja spalania paliw kopalnych – jak donosi Global Footprint Network, zmniejszenie ich spalania o połowę oznaczałoby opóźnienie daty Dnia Długu Ekologicznego o 93(!) dni;
• większe wykorzystanie odnawialnych źródeł energii w połączeniu z magazynami energii,
• ograniczenie spożycia mięsa – redukcja o połowę dodałaby 5 dni a w połączeniu ze zmniejszeniem marnowania żywności o połowę, moglibyśmy zyskać nawet 16 dni;
• szczelna gospodarka obiegu zamkniętego ze sprawnym recyklingiem i produkcją produktów z wydłużoną żywotnością i nadających się do naprawy.