Żywiec. Tężnia w Parku Habsburgów – otwarcie w pierwszym kwartale 2024 r.

„Prace przy budowie tężni posuwają się w bardzo dobrym tempie. Można mieć nadzieję, że z tego pięknego i bardzo potrzebnego miejsca będziemy cieszyli się już niedługo, za co dziękuję wszystkim osobom zaangażowanym w budowę. Planowanie uruchomienie tężni to pierwszy kwartał 2024 roku” – powiedział PAP Antoni Szlagor.

Budowa ruszyła jesienią ubiegłego roku. Tężnia powstaje w pobliżu popularnego wśród mieszkańców, a szczególnie dzieci – mini zoo, które znajduje się na terenie parku. „Tym samym miejsce to będzie doskonałą bazą wypadową, dla najmłodszych, ich rodziców i dziadków. (…) Będzie to miejsce nie tylko rekreacji, ale także promocji zdrowego trybu życia wśród naszej społeczności” – powiedział Szlagor.

Ile to kosztuje?

Koszt tężni to 505 tys. zł. Budowa została finansowana w całości z funduszy zewnętrznych: z Mechanizmu Finansowego EOG, które Żywiec otrzymał na realizację programu “Smart Żywiec – (r)ewolucja”, a także z budżetu państwa.

Lecznicze działanie

Tężnia solankowa to konstrukcja wykonana z drewna i tarniny. Lecznicze działanie zawdzięcza solankom, czyli naturalnym wodom mineralnym z dużą ilością jonów sodowych, które spływając po pionowych ściankach tworzą aerozol bogaty w sole o właściwościach leczniczych. Szacuje się, że godzinny seans w pobliżu tężni daje korzyści odpowiadające trzem dniom spędzonym nad morzem.

Park Habsburgów

Park Habsburgów jest jedną z większych atrakcji Żywca. Najstarsze jego fragmenty pochodzą z XVIII w. Ma powierzchnię 26 ha. Znajduje się w centrum Żywca, tuż obok starego zamku i pałacu Habsburgów. Pod koniec pierwszej dekady XXI w. miasto zrewitalizowało park. Wyremontowano m.in. aleje i mostki, fontannę i zabytkową altanę zwaną Domkiem Chińskim. W parku powstała stajnia miejska i mini-zoo. Samorząd otrzymał na ten cel dotację z funduszy UE.

Rodzina żywieckich Habsburgów jest blisko spokrewniona z domem panującym niegdyś w Wiedniu, w tym z cesarzem Franciszkiem Józefem I. Mają wspólnego przodka – cesarza Leopolda II. Przedstawiciele tej linii czuli się Polakami. Arcyksiążę Karol Olbracht, ostatni właściciel dóbr żywieckich, był oficerem Wojska Polskiego. Podczas wojny odmówił podpisania volkslisty, za co został uwięziony przez Niemców. Po wojnie władze PRL odebrały Habsburgom polskie obywatelstwa. Przywrócono je dopiero w 1992 r.